İnsan ne ile ve ne için yaşar?
Yıllar önce Tolstoy da bu soruyu sormuş ve insanın ne için yaşadığına dair düşünlerini öyküleştirerek kendine ve topluma cevap vermişti.
Her insanın bir amacı vardır ve olmalıdır. Amaçsızlar, miskinler, kederciler, isyankarlar, kaderciler, umursamazlar, boşvermişlerin hayattan bir beklentileri olmaz. Bu tip fertler daima ve genellikle de gam içinde yaşarlar. Bir kısmı da kendini tamamen eğlenceye, işrete verir.
İnsan başıboş yaratılmamıştır. Dünyaya gelen her fert evrende kaldığı sürece sorumlulukları ve görevleri vardır.
İnsanı insan yapan iyi, dürüst ve doğru bir hayat sürmektir. Ailesine, topluma ve millete karşı sorumluluk ve görevlerini bilerek.
Bilinmeli ki hayat hesapla değil nasiple yaşansa da hesaplı ve ölçülü olmak da elzemdir, kaçınılmazdır.
Hesap ve nasip meselesi her kişiyi bulur mu? Bulursa da kişinin nasibi ne kadardır?
Evdeki hesap yerine göre neden çarşıdakine uymaz?
Maksadım soruları çoğaltmak değildir. Hesap ve nasip meselesinde insan gayret eder, irade koyar, kalbini temiz tutar ve yaradandan da bu nispetle ve minvalde dua ederse elbette her kişi nasibini bulur. İnsanların durumlarına, tutumlarına göre farklı bir hal içinde yüce Allah'ın takdiri zuhur eder.
Her fert ektiğinin, yaptığının karşılığını er - geç bulur.
İnsanla ve evrenle ilgili önemli ve yerine göre de öncelikli şeyler vardır. Sorumluluk ve emredildiği gibi yaşamak insanla ilgili olan kısımlardandır.
İnsan nasıl bir hayat istiyor ve neyle, nasıl yaşamalıdır?
Bir bakıma yine başa döndük.
İnsan hayatı için Allah'ın beşeriyete çizdiği yola paralel olmak üzere beş önemli gerçek vardır.
1.Hiç bir şey aileden değerli değildir. Her fert ailesine zaman ayırmalıdır.
2.Hayatta babadan daha iyi bir dayanak ve danışman yoktur. Baba kültürsüz olsa dahi tecrübesi, desteği ve güveni vardır.
3.Anneden daha şefkatlisi, merhametlisi yoktur. Anneler üzülmemelidir.
4.Kardeşlerden daha iyi bir ortak, arkadaş yoktur. Kardeşler bir birleri için birer güçtür, kuvvettir.
5.Hiç bir arkadaşın eşinden daha değerli değildir. Bir insanın hanımı evin her şeyidir. Bu sebeple yuvayı dişi kuş yapar, çocukları anneler yetiştirir. Babalar da hayata hazırlar.